CZASOWNIKI REGULARNE 1 GRUPY ZAKOŃCZONE NA -ER
Czasowniki w języku francuskim dzielą się na 3 koniugacje. Czasowniki pierwszej grupy zakończone są na charakterystyczną końcówkę bezokolicznika - ER, czasowniki drugiej grupy kończą się na -IR (w obu koniugacjach są to czasowniki regularne) a czasowniki trzeciej grupy mają różne końcówki i z reguły są to czasowniki nieregularne, których odmiany trzeba nauczyć się na pamięć.
Przed rozpoczęciem odmiany czasownika musimy najpierw zapoznać się z zaimkami osobowymi nieakcentowanymi w języku francuskim. Są to:
Jeśli chcielibyśmy odmienić jakiś czasownik regularny należący do pierwszej grupy, musimy szukać w słowniku takich czasowników, które kończą się na -ER. Weźmy na przykład czasownik REGARDER (oglądać). Aby odmienić ten czasownik przez osoby musimy odrzucić końcówkę bezokolicznika - ER i dodać do tego co nam zostało (czyli do tematu czasownika) końcówki czasu teraźniejszego - e, - es, - e, - ons - ez - ent
Jak łatwo zauważyć 1,2,3 osoba liczby pojedynczej i 3 osoba liczby mnogiej wymawia się dokładnie w ten sam sposób (regard), natomiast w 1 i 2 osobie liczby mnogiej wymawia się końcówki - ons [ą] i -ez[e] czyli formę czasownika czyta się odpowiednio regardą i regarde.
Jeśli czasownik zaczyna się od samogłoski lub "h" odmiana czasownika wygląda podobnie, ale z dwiema różnicami:
1) po pierwsze w 1 osobie liczby pojedynczej dochodzi do zjawiska tzw. elizji (une élision) czyli skrócenia zaimka osobowego JE w J'
2) po drugie w liczbie mnogiej dochodzi do tzw. łączenia międzywyrazowego. To zjawisko występuje, gdy mamy dwa wyrazy obok siebie, jeden z nich kończy się na spółgłoskę, a drugi zaczyna się od samogłoski lub h. Wtedy "s" się udźwięcznia i mamy "z" w wymowie. Wtedy zaimek osobowy i czasownik czyta się jak jeden wyraz:
VOCABULAIRE [słownictwo)
un substantif [ę substąntif] - podmiot
un verbe [ę werb] - czasownik / orzeczenie
conjuguer un verbe [kążuge ę werb] - odmieniać czasownik
une conjugaison [un kążugezą] - odmiana
un adjectif [ęnadżektif] - przymiotnik
un adverbe [ęnadwerb] - przysłówek
un complément [ę kąplemą] - dopełnienie
le singulier [ly sęgulje] - liczba pojedyncza
le pluriel [ly pluriel] - liczba mnoga
1er groupe - ER (verbes réguliers)
2ème groupe - IR (verbes réguliers)
3ème groupe - RE - OIR -DRE (verbes irréguliers)
Przed rozpoczęciem odmiany czasownika musimy najpierw zapoznać się z zaimkami osobowymi nieakcentowanymi w języku francuskim. Są to:
-JE - ja
- TU - ty
- IL - on
- ELLE - ona
- NOUS - my
- VOUS - wy
- ILS - oni
- ELLES - one
Jeśli chcielibyśmy odmienić jakiś czasownik regularny należący do pierwszej grupy, musimy szukać w słowniku takich czasowników, które kończą się na -ER. Weźmy na przykład czasownik REGARDER (oglądać). Aby odmienić ten czasownik przez osoby musimy odrzucić końcówkę bezokolicznika - ER i dodać do tego co nam zostało (czyli do tematu czasownika) końcówki czasu teraźniejszego - e, - es, - e, - ons - ez - ent
REGARDER - oglądać
Je REGARDE [ży regard]
tu REGARDES [tju regard]
il /elle REGARDE [il / el regard]
nous REGARDONS [nu regardą]
vous REGARDEZ [wu regarde]
ils / elles REGARDENT [il/el regard]
Jak łatwo zauważyć 1,2,3 osoba liczby pojedynczej i 3 osoba liczby mnogiej wymawia się dokładnie w ten sam sposób (regard), natomiast w 1 i 2 osobie liczby mnogiej wymawia się końcówki - ons [ą] i -ez[e] czyli formę czasownika czyta się odpowiednio regardą i regarde.
Jeśli czasownik zaczyna się od samogłoski lub "h" odmiana czasownika wygląda podobnie, ale z dwiema różnicami:
ÉCOUTER - słuchać
j'ÉCOUTE [żekut]
tu ÉCOUTES [tju ekut]
il / elle ÉCOUTE[il / el ekut]
nous ÉCOUTONS [nuzekutą]
vous ÉCOUTEZ [wuzekute]
ils / elles ÉCOUTENT [ilzekut]
1) po pierwsze w 1 osobie liczby pojedynczej dochodzi do zjawiska tzw. elizji (une élision) czyli skrócenia zaimka osobowego JE w J'
2) po drugie w liczbie mnogiej dochodzi do tzw. łączenia międzywyrazowego. To zjawisko występuje, gdy mamy dwa wyrazy obok siebie, jeden z nich kończy się na spółgłoskę, a drugi zaczyna się od samogłoski lub h. Wtedy "s" się udźwięcznia i mamy "z" w wymowie. Wtedy zaimek osobowy i czasownik czyta się jak jeden wyraz:
nous ÉCOUTONS [nuzekutą]
vous ÉCOUTEZ [wuzekute]
ils / elles ÉCOUTENT [ilzekut]
VOCABULAIRE [słownictwo)
un substantif [ę substąntif] - podmiot
un verbe [ę werb] - czasownik / orzeczenie
conjuguer un verbe [kążuge ę werb] - odmieniać czasownik
une conjugaison [un kążugezą] - odmiana
un adjectif [ęnadżektif] - przymiotnik
un adverbe [ęnadwerb] - przysłówek
un complément [ę kąplemą] - dopełnienie
le singulier [ly sęgulje] - liczba pojedyncza
le pluriel [ly pluriel] - liczba mnoga
Komentarze
Prześlij komentarz